De stad werd ooit beschermd door zware muren,
al heeft de wal niet steeds het schip gekeerd
en kreeg het stadsvolk vaak wat te verduren.
Zo gaat het steeds: ‘t gezag handelt verkeerd,
maar ‘t is het volk dat zoiets moet bezuren.
Het is nu meer iets voor de VVV:
een oude poort, een singel met verkeer,
dat groeide, met de stadsuitbreiding mee.
Ik denk dat ik me nu naar het centrum keer,
waar ik te voet de Havermarkt passeer.
Loop met me mee. De toren domineert
boven de steigers uit. De gevels dromen
misschien nog van passanten van weleer.
Voorbij de markt is er wat meer verkeer,
er wachten tafels tot bezoekers komen.
Wij lopen door. In ’t park ruisen de bomen.
De poort van het Begijnhof staat nog open.
Terwijl we langs de schemerhuisjes lopen,
komt om de hoek de oude zaal in zicht
waarin de rederijkers samenkomen
in ’t kader van traditie en gedicht,
al mag het voor de buitenstaander lijken
dat wij het liefst de hand naar ’t glaasje
reiken.
En ook al gaat het buiten vreselijk te keer,
hierbinnen zijn wij zinnig in de weer
met wat er cultureel zoal komt kijken.
De muren van het hof zijn eeuwenoud;
al trekt de wind de pannen van de daken,
wij hoeven niet van ’t à
propos te raken,
’t Begijnhof weet al eeuwen van geen wijken.
en Clio lijkt hier over ons te waken.
Straks komt Helena ook nog uit de kast.
Dat alles doet vanavond zeer ter zake,
want deze avond transformeert een gast,
die zich al snel onmisbaar wist te maken,
tot lid van onze rederijkerskring,
van onze Kamer Adriaen van Bergen.
Het liefst zou ik luidkeels een ode brengen,
’t Is dat ik niet zo vreselijk zuiver zing
en uw gehoor niet al te erg wil tergen,
maar anders zou ik graag een lied aanheffen,
ter meerder glorie der inauguratie.
Ook zonder zal ons nieuwe lid beseffen
wat deze maandzang eigenlijk wil zeggen:
wees welkom, Marius, bij ons! En laat-ie
nu snel beginnen met de installatie.
factor Herman 17-3-20
.
