De zaal waarin we met elkaar verkeren
heeft altijd nog de tijd kunnen trotseren,
en - zo kun je desnoods stipuleren -
ook ons, die hier nu vrolijk redeneren
en steeds iets moois weten te destilleren
uit oude teksten die we reciteren,
waarna we smakelijk de pot verteren.
En ook al waarschuwt Brero "t kan
verkeren",
en kunnen wij een wijze les waarderen,
we denken bij ons zelf: "Ach, krijg de
klere",
ooit komt de tijd dat wij naar binnen keren,
nu blijven wij met woord na woord jongleren,
bereid om wat ons boeit te etaleren,
al wat de school des tijds ons heeft doen leren,
zonder lacunes nog te camoufleren.
Nog lang hopen we zo bijeen te komen,
we rederijken immers met plezier
en graag ontmoeten wij elkander hier,
elk met zijn eigen ding, zijn dromen.
En ongetwijfeld heeft u al vernomen,
of al de afgelopen tijd gemerkt,
dat er een metgezel is bijgekomen,
zodat ons kleine aantal wordt versterkt.
Vanavond heten wij welkom, vreugdevol,
als lid van de Kamer: Leonie van de Pol!
