De ijle vlinders en de spoorbrug
staan in mijn hart geschreven.
Ik kan niet zonder deze leven:
zij zijn de weg terug
naar kindertijd en moederliefde,
naar bronnen van poëtica.
Geen boze wereld kwam mij nog te na,
geen kwade zaak die mij nog griefde.
Zo heeft het leven mij geleerd
te houden van de poëzie.
Mijn lieve moeder zij geëerd
wegens haar aandeel in mijn evolutie,
niet minder dan een revolutie:
zij prikkelde mijn fantasie.
Joop de Klinkende
