Al laat soms in de steek
Wat onbelangrijk me soms leek
Maar als een wijngaard met een kleine vos
Juist wel de aandacht eist
Het was een rare week dit jaar
Dat maand voor maand
Zich langs mijn wezen heeft gebaand
Terwijl de dag met weids gebaar
langs uren en minuten reist
Ik weet niet of ik mee wel wil
Me mengen in de stortvloed van de tijd
En als al ’t tikken naar de eeuwigheid
Voor mij een ogenblikje stil
Wat draalt, dan weet ik wat de tijd bewijst
Dat leven voor mij vaart
Me voor vergankelijkheid bewaart
Nu, tot het eind der tijd
Factor Bauke ‘Freiherr’ van Halem
