Stadsdicht

 

De straten van Breda zijn vol geluiden.

Absentie van het winkelend publiek

maakt hoorbaar wat historisch is te duiden.

De gevels spreken, elk voor zich uniek.

`t Verleden gonst in deze stad van taal,

als water klaterend door `t stadskanaal.

Luister geduldig: spreken wordt muziek.

Breda, voorwaar een stad van retoriek.

De markt, waar Vreugdendal ooit samenkwam,

spreekt altijd aan, met dank aan kramen, kroegen,

die in de middeleeuwen namen droegen

als poëzie: Herberg de Wilderman.

De markt als spiegel van roemrijk verleden

bazuint, schalt, lacht in een rumoerig heden.

Daarbovenuit: triomf van de gotiek.

Breda, ook nu een stad van retoriek.

Het stadhuis houdt al eeuwen hier de wacht;

op het bordes had menig hoge heer

de menigte met pronktaal in zijn macht.

Verdwenen is het hoge spreken van weleer,

maar woordkunst wordt hier altijd nog gemaakt,

met al wat blinkt en klinkt in samenspraak.

Is het nu jazz of hiphop of klassiek,

Breda is echt een stad van retoriek.

                               Herman