Het
is als roeien – strak de regelmaat
waarmee
de riem op stromend water slaat,
een
plons waarna de druppels ruisend dalen.
Het
ritme van een eindeloos herhalen.
Het
is als stemmenveelvoud in een zang –
de
strenge partituur brengt samenhang
en
laat tot ijle hoogte tonen klinken,
die
dan in volle zwaarte diep verzinken.
In
toom gehouden triomfeert de geest.
In
strakke vorm creëert de mens het meest.
Of is
’t een dwangbuis voor de scheppingsdrang?
Is
vrijheid juist van allergrootst belang?
Zoals
een gletsjer –
donderend
geraas dreunt diepte in.
Of
roofvogelwiekslag –
klimmend
tot ijle hoogte
tuimelend
in tomeloze
laagte
het
is als verkeer – urbane polyfonie
kakofonie
van stedelijke geuren
c h a
o s
binnen
de kaders van het stratenpatroon
tot
hoon van dichters?
kan
creativiteit hier wonen?
maakt
alleen boordeloos
de
drang zich ruimte meester?
vrije
val
bungee-jumping
van
de
geest
Factor Herman, 13-4-17
Deze maandzang was de opmaat tot de opdracht een vrij vers te schrijven. Hieronder twee resultaten.
“Een vrij vers”, Nettie Verschuren, 18-04-2017
Deze maandzang was de opmaat tot de opdracht een vrij vers te schrijven. Hieronder twee resultaten.
Vers-e gedachten,
Schimmen en onzekerheid.. kunststof in
mijn lichaam…
Vers-e gedachten nog vers,
Dichtbij komt het nu.
De arts.. rossig haar ,ik keek naar hem
door computerlicht beschenen..
Hij lachte vriendelijk op zijn beeld..
Het gaf mij moed om het te zien en
Dit aan hem te zeggen…hij glimlachte
opnieuw..
Een harde indicatie
Snelle vaardige handen., hij zag mijn
aarzeling en glimlachte..opnieuw.
Vers overgave ..
Techniek en natuur…samenwerk
Natuur, terwijl ik slaap groeien de
loten ..van de berk
De ranken van de blauwe druif vullen
zich, natuurlijk, samenwerk.
Terwijl ik slaap ..
Ververs ik mijn vrijheid,
Vers ik …vrij
------------------------------------
Het licht wordt van dag tot dag wat feller
Voorjaar brengt ons belofte terug
De kloktijd is weer aangepast.
Bloesem barst boom en struiken uit.
Een tijd van nieuwe hoop laat het zien
De aarde richt zich op,
ook al is er duisternis hier en daar.
Donkere wolken kunnen het licht niet doven.
Dat wat altijd weer gebeurt,
is nu niet meer te stoppen.
De geschiedenis rolt steeds maar verder door
en zal goddank geen einde kennen.
Peter Berg, april 2017, Meerle
